حرکت کردن برایش سخت شده بود. بی اختیار بالا و پایین می رفت و به هر سو کشیده می شد. شلاق باران سهمگینی که از آسمان فرو می آمد دریای همیشه آرام را طوری به طغیان انداخته بود که قطره، دیگر نمی توانست تعادلش را میان امواج بلند و گرداب های عمیق حفظ کند. نگاهی به اطراف انداخت تا شاید بتواند در عمق نگاهش ساحل را ببیند. با دیدن ساحل می توانست بفهمد راهش را گم نکرده. ابرهای سیاه هم مانع می شدند تا قطره بتواند به کمک ستاره ها جهت یابی کند و به راهش ادامه دهد.
قطره، میان طوفان سهمگین گم شده بود. قطره، اما میان طوفانی سهمگین، هنوز ایستاده بود...
